De Amersfoort Groeistad Toertocht is voor ons een thuiswedstrijd. Dat betekent dat we ’s ochtends lekker rustig aan kunnen doen om vervolgens op de fiets naar de start te karren. Het betekent echter ook dat een groot deel van de route leidt over wegen die wij kennen van haver tot gort. Wegen de voordelen op tegen de nadelen? Amersfoort Groeistad – let’s go!
Cijfers: 128.43 km / 592 hoogtemeters / 4:23:10
Het is koud als wij van huis gaan. Vlak voor vertrek besluit ik nog om mijn dikke handschoenen aan te doen en eenmaal op de fiets ben ik blij toe – het is goed guur. We zijn nog niet eerder bij Wielervereniging Eemland geweest en alhoewel we precies weten waar het licht, blijkt het op de fiets toch nog even zoeken. Op een veldje staan een paar tenten. Het grauwe weer en de kou geven het geheel een wat troosteloze aanblik, zeker omdat het vrij rustig is. Enfin, we halen ons bordje en smeren hem dan snel. Het is geen weer om te blijven hangen!
We zijn al snel de stad uit. We rijden lekker door de velden. In ons wiel rijdt nog een stel. Ze blijven een goed ‘end hangen. Slim. Pas bij de stop bij De Proloog raken we ze kwijt – door een geniepig korte stop van onze kant. We vervolgen de tocht alleen.
Lange tijd rijden we alleen. Pas ergens ter hoogte van Driebergen vinden we een leuke trein waarbij het tempo voor ons op een goed niveau ligt. Lekker! Helaas blijkt echter dat dit een minuut of vijf voor de tweede stop is. De heren draaien af om uitgebreid koffie te drinken, terwijl wij snel onze bidons vullen om verder te knallen.
Het voorlaatste stuk van de tocht gaat door de stad en dat is eerlijk gezegd stomvervelend, onhandig, en gevoelsmatig slecht voor het gemiddelde. De afsluiter is een rondje over de wielerbaan van de vereniging, maar als wij er rijden zijn we zowat de enige. We draaien af naar de finish. Het veldje oogt zowaar nog troostelozer dan vanochtend, wat zielig is want aan de goede moed van de vrijwilligers kan het niet liggen.
