De klimmetjes in de Bultentocht van vorige week zijn goed bevallen. Zó goed dat we later die week besluiten ons in te schrijven voor de Pukkeltocht van TWC ’t Verzetje.
Cijfers: 119.07 km / 934 hoogtemeters / 4:09:50
Ondanks de gekte met Koningsdag in Amersfoort hebben wijzelf het lekker rustig aan gedaan. Zondag staan we dan ook lekker fris op – en het is zowaar droog. Helaas voor de feestvierders was dat gister een groot deel van de dag wel anders.
Om half acht stappen we in de auto. Het is nog stil op de weg en we zijn in een mum van tijd in Bemmel. Als we de parkeerplaats op draaien zien we al flink wat renners zich klaarmaken voor de tocht. Ook wij kleden ons snel om. We moeten even speuren naar het clubhuis, maar weten het met wat hulp uiteindelijk te vinden. Met een consumptiebon in de zak (maar zónder stuurbordje of iets dergelijks) springen we op de fiets. Het feest kan beginnen.
Vrijwel direct uit het clubhuis zitten we op de dijk richting Nijmegen, waar we razendsnel zijn. Na een kleine draai in Nijmegen rijden we door over de dijken van de Ooijpolder. Het tempo zit er goed in en soepel wisselen Kirsten en ik de beurten op kop af, met een dame in ons wiel. Na zo’n drie kwartier knallen komen we aan in Beek, waar de eerste klimmetjes zich aandienen. De dame in ons wiel moet afhaken en we gaan met zijn tweeën verder.
De route kronkelt lekker verder en de heuvels volgen elkaar in rap tempo op. Grote stukken herken ik van de Oersoep KlimClassic vorig jaar, maar er zijn ook hele stukken compleet nieuw. Ergens bij Groesbeek gaat het heel even mis – er lijken wat bordjes te ontbreken wat bij velen voor verwarring zorgt. Met een kleine groep rijden we een stuk terug. Vanaf het laatste bordje beginnen we opnieuw totdat we de gemiste afslag zien. Opgelost!
De rustpost dient zich niet veel later aan. Ook hier zijn we met de Oersoep KlimClassic al geweest, al was het weer toen een stuk beroerder. We raken aan de praat met een tweetal heren, welke besluiten zich bij ons aan te sluiten. De route leidt ons nu richting Duitsland. Een van de heren haakt op een gegeven moment af, waarop we met zijn driven gestaag door stampen.
Ook in Duitsland pakken we een paar leuke klimmetjes mee. Ondanks dat we nu een paar extra ogen mee hebben beginnen we op een gegeven moment echter weer te twijfelen. Hebben we weer een bordje gemist, of ontbrak er een? We komen een groep mannen tegen die in hun zoektocht al een extra lus gemaakt hebben, en nu maar koers zetten richting Nijmegen. We haken aan. Het tempo ligt hoog, maar we zitten goed verscholen achter in de groep en houden het lekker bij. Dit schiet op.
Het blijkt een goede keuze geweest te zijn, want plots zien we weer een bordje van ’t Verzetje. Lekker! Het kan niet ver meer zijn. We moeten echter nog wel de Oude Holleweg over en dat is een pittig stuk. Met mijn 36*25 is het aardig harken, maar het lukt me prima om boven te komen. We hebben het gehaald – vanaf hier is het alleen nog even doorbollen naar het clubhuis!
Terug bij ’t Verzetje drinken we nog een kop koffie voordat we in onze joggingbroeken schieten voor de terugrit. Het was een heerlijke tocht. De afstand was lekker – 120km scheelt natuurlijk weer een dik uur met zo’n 160’er van vorige week. De omgeving is schitterend en de route prachtig, al was het natuurlijk fijn geweest als alle bordjes waren blijven hangen.
Thuis app ik wel gelijk even met Hubert van Allizi Bikes Bussum. Op Hemelvaartsdag willen we de Klimclassic rijden en met die 11-25 ga ik het niet redden denk ik.