Toen we ons eind vorig jaar inschreven voor de Omloop van Zandvoort dachten we dat het de eerste toertocht van het jaar zou worden. De openingsrit van het nieuwe seizoen. Dat is ‘ie echter niet geworden: we reden in februari immers al de Gooische Strade Bianche en eerder in maart de Ontwakingstocht. Het maakt niet uit – we hebben er waanzinnig veel zin in!
Cijfers: 154.18 km / 371 hoogtemeters / 5:05:10
Zoals bij elke rit hebben we ons gedegen voorbereid. De benen hebben een paar dagen rust gehad. De kleren en reepjes liggen klaar, de bidons zijn gevuld. De banden zijn op spanning en de kettingen voorzien van een vers laagje Squirt. In verband met de verwachtte drukte in Zandvoort hebben we besloten met de trein te gaan. Ondanks dat de klok een uur vooruit is gezet zijn we bijtijds wakker. Dat begint goed! Na ons ontbijt en een paar koppen koffie scheuren we door een slaperig Amersfoort naar het station.
Op station Amersfoort begint onze geoliede machine toch een klein beetje te haperen. De Intercity naar Amsterdam die ik dagelijks neem om op mijn werk te komen blijkt vroeg op zondag nog niet te rijden, dus het moet de Sprinter worden. Goed, we hebben tijd zat. Dan horen we echter dat iemand de tragische beslissing heeft genomen om zichzelf van het leven te beroven op het spoor, ergens tussen Haarlem-Spaarnwoude en Haarlem. Ai!
De rit in de Sprinter lijkt eeuwig te duren. Op onze telefoon zoeken we naar alternatieve opties om in Zandvoort te komen – of op zijn minst een stuk in de buurt. Het blijkt dat die vrij dun gezaaid zijn, zeker als er wat tijdsdruk achter zit. Eenmaal aangekomen op A’dam CS rennen we dan ook direct naar de info balie om het tóch nog eens te vragen. Het antwoord bevestigd ons vermoeden: er gaat voorlopig niets die kant op. Er zit dus niets anders op dan op de fiets te springen…
We zijn een paar keer eerder vanuit Amsterdam richting de kust gereden dus we weten ongeveer waar we heen moeten, dat scheelt. We moeten alleen wel doorfietsen. Starten is mogelijk tot 9:45, wat betekent dat we nog maar iets meer dan een uur om naar het circuit te komen, ons startnummer te halen en van start te gaan. Even doorbeuken dan maar!
Iets over half 10 rennen we hijgend de tent in waar de startnummers uitgedeeld worden. We hangen ze op de fiets, sprinten nog snel naar de toiletten, proppen een krentenbol naar binnen en draaien vervolgens het circuit op.
Het rondje over het circuit is zo voorbij.
En de rest van de tocht? Aan het begin is het druk. We houden het gas er op en halen snel hele trossen in, waardoor we in wat rustiger vaarwater terecht komen. We doen het meeste werk met zijn tweeën maar het tempo is desondanks straf. Net als de wind, al is het weer op zich niet onaardig. De route is mooi en afwisselend. We gaan door de bloemenvelden, langs kapitale villa’s, door charmante dorpjes en door nog meer velden om uiteindelijk via de duinen koers te zetten richting de meet.
Na vijf uur, inclusief de rit heen, komen we aan in het centrum van Zandvoort waar we een medaille krijgen en een paar bekers iso naar binnen janken. We blijven niet hangen maar gaan direct op zoek naar het station. Gelukkig gaat de trein nu wel.