Wij zijn nog nooit op de Posbank geweest. Maf he? Het is niet eens echt ver weg en met name Kirsten is erg benieuwd naar de klimmetjes die daar te vinden zijn. Tijdens het bladeren op Fietssport.nl zien we dat de grootste afstand van de Veluwe Krachttoer van de Veluwerenners dit gebied net aantikt. De start is bovendien maar zo’n 20 minuten met de auto. Alsof het zo bedoeld is!
Cijfers: 148.19 km / 993 hoogtemeters / 5:08:15
Zondag stappen we om kwart over acht in de auto richting camping de Meidoorn in Stroe. Het weer is de afgelopen dagen niet best geweest en ook onderweg krijgen we nog een pittig buitje over ons heen. De Ontwakingstocht staat ons beiden nog iets te goed bij; bijna vijf uur knallen door weer en wind was geen pretje. Hopelijk houden we het vandaag een beetje droog…
Vlak voordat we het parkeerveld oprijden houdt het gelukkig op met regenen. Het lijkt zowaar wat lichter te worden! We kleden ons snel om en rijden snel naar het café (restaurant?) van de camping om ons in te schrijven. Het feest kan beginnen.
Vrijwel direct na de start rijden we door de zacht glooiende velden en bossen van De Veluwe, onderbroken door dorpjes als Garderen, Uddel en Hoog Soeren – waar de vlaggen vanwege Bevrijdingsdag uitbundig wapperen. Wat is het hier prachtig! Stukjes van de route herkennen we van eerdere ritten, maar het merendeel is ons volledig nieuw.
De eerste rustpost dient zich aan op een camping bij Loenen. We stoppen even voor koffie en cassis. Bínnen – het is helaas echt nog te koud om op het terras te zitten. Als we een beetje zijn opgewarmd klimmen we weer op de fiets voor de tweede etappe. We vinden vrij snel aansluiting bij een drietal heren en wisselen lekker af om het tempo er goed in te houden. Op de klimmetjes heb ik het zwaar terwijl Kirsten zoals altijd naar boven lijkt te dansen. In de afdalingen en op het vlakke weet ik het echter goed te maken. Totdat we daadwerkelijk de Posbank bereiken dan – hier moet ik mijn verlies nemen en ze laten gaan. We rijden met zijn tweeën verder.
Op 112 kilometer hebben we de tweede stop, waar de Veluwerenners een tentje hebben neergezet op een parkeerplaats. Het had niet veel later hoeven komen. Gretig eet ik een Snelle Jelle en een banaan. Ook de limonade smaakt me prima. Afgetopt met een kopje thee en wat winegums zijn we klaar voor de laatste kilometers.
De wind is inmiddels aardig opgestoken. Of lijkt dat zo? Het is nog maar 38 kilometer, dat is te overzien. We draaien beurten van vijf minuten om elkaar er doorheen te slepen, want we beginnen het allebei een beetje zat te worden. We passeren ‘de Kathedraal’ bij Radio Kootwijk, wat ook zo’n plek is waarvan wij ons niet kunnen heugen dat we er eerder zijn geweest. Indrukwekkend, maar in mijn hoofd is inmiddels niet veel ruimte meer over om het echt tot me te nemen. Ik wil naar de finish.
Met nog zo’n 20km te gaan gaan lijken de winegums hun werk te doen en gaan de benen weer een beetje lekker draaien. En gelukkig, zoals altijd komt de finish uiteindelijk vanzelf in zicht. We drinken wat, schieten bij de auto in onze joggingbroeken en taaien af naar huis. Het was een prachtige rit maar hij viel ons allebei relatief zwaar. Komend weekend wellicht wat ruigere bandjes er op en een lekker stukje gravelen?