Dus: we hadden besloten onze eerste echte gravelrit samen te gaan maken. Het plan was om rond 11:00 te vertrekken richting Amerongen met een goed gevulde maag.
Cijfers: 87.75 km / 472 hoogtemeters / 3:50:31
Materiaal: Koga Colmaro Allroad (Schwalbe G-One Allround) / Stevens Vapor (Schwalbe X-One Allround)
Lekker in bed ontbijten met de Ronde van San Juan op de achtergrond is niet alleen een goed begin van de zondag, maar het zorgt voor de nodige zin om op de fiets te stappen. Als je vervolgens Andere Tijden sport met Peter Winnen op zet weet je zeker dat je er klaar voor bent! Niet veel later komen de eerste zonnestralen door het gordijn. Het is gedaan met de rust. We moeten er uit! We vertrekken iets eerder dan gepland aan ons avontuur. Onze eigen generale voor de Gooische Strade Bianche van volgende week.
We hebben globaal een idee welke kant we op wilden. Een paar weken geleden hadden we al wat paadjes in de buurt van Amerongen gepakt, dus die kant op is onze missie.
Vanuit Amersfoort vertrekken we richting de Treek om een goede start te maken. Daar komen we gelijk al de eerste stukken met nog wat opgevroren sneeuw en ijs tegen, wat het allemaal nét een beetje spannender maakt.
Vanuit de Treek willen we graag richting Amerongen. Niet over de weg, maar met een lus via Austerlitz. Een prachtig stuk natuur, maar ons niet geheel onbekend. Wél nieuw is een afslag die we nemen op de weg richting Driebergen. Stevig onverharde ondergrond. Na dit paadje blijkt het eenvoudig doorsteken richting het AC-restaurant bij Maarsbergen. Eenmaal onder het viaduct door kan je rechtdoor richting Leersum, maar je kan ook gelijk linksaf. Na een stuk langs de snelweg kan je van daar uit heerlijk Meanderen over smalle paadjes richting Leersum. Bij het Bosbad rechts naar beneden!
Na Leersum was het even doortrappen naar De Proloog, het wielercafé onderaan de Amerongse Berg. De appeltaart viel ons vorige keer tegen, dus dit keer gingen we voor een brownie en een stuk walnoten-karamelkoek. Gecombineerd met een kopje koffie gaf dit ons de nodige energie om verder te knallen. Af en toe kwamen er overigens wat andere fietsers binnen druppelen, maar weinig échte wegracers – volgens mij was de Canyon Grail het enige kromme stuur (en wat voor één!) wat buiten stond.
Vanuit Amerongen meanderen we een beetje door over de bospaden richting Elst en uiteindelijk Rhenen. Waar dit eerder nog wel eens spannend was op de 25mm’s en velgremmen gaven de fietsen hier nu een perfect gevoel van vertrouwen. Genoeg grip door de bredere banden, hard remmen waar nodig met de schijven. Waar een kuil of tak voorheen nog wel eens voor een spannend momentje zorgde, is dit nu totaal niet meer het geval. Volle pollen er over heen!
Rhenen is geografisch uiteindelijk ons verste punt voor vandaag. Vanuit hier is het een beetje zoeken naar de juiste weg terug – althans, de weg waarbij onze fietsen het meest tot hun recht zouden komen. Uiteindelijk komen we via een bonte mix aan ondergronden het bos uit in de buurt van Woudenberg, waarna we gewóón via het fietspad terug huiswaarts rijden.
Het experimenteren met welke paden wél lekker rijden en welke níet was op deze rit misschien wel de meest interessante ervaring. Stevige bospaden? Heerlijk. Mul zand? Ietsje minder. Single tracks? Nog eventjes niet doen… Maar de Gooische Strade Bianche? Die gaan we met vertrouwen tegemoet!
Dale