Wij rijden #DirtyKanzelled, alternatieve ‘samen-solo’ gravel fiets evenement van Laurens ten Dam. Alleen niet de 30ste, maar gewoon vandaag.
Materiaal: Koga Colmaro Allroad (Schwalbe X-One Allround Performance 33mm) / Stevens Vapor (Continental Speed King CX Performance 35mm)
Laurens ten Dam zou met zijn maatjes meedoen aan Dirty Kanza, een groots gravel festijn in Emporia, Kansas, wat op 30 mei zou worden gehouden. Zou worden inderdaad, want dit gaat hem natuurlijk niet worden. Daarvoor in de plaats heeft LtD #DirtyKanzelled in het leven geroepen. Een soort Dirty Kanza, maar dan alleen (of met je fiets maatje) en in de eigen omgeving. Om het allemaal een beetje echt te houden doe je dit dan op 30 mei, en start je net als bij de échte Dirty Kanza om 6:00. 100 of 200 mijl, liefst niet meer dan twee stops. Leuk toch?
Okee, 30 mei gaat hem voor ons niet worden in verband met andere verplichtingen, dus wij doen het gewoon vandaag. Des te beter, want op maandag is het een stuk rustiger op de fietspaden dan in het weekend.
De route hebben wij al een tijdje klaar. Boodschappen zijn gedaan, bidons staan klaar in de koelkast en de fietsen zijn in orde. We zijn vroeg naar bed gegaan, dus als de wekker iets voor vijven af gaat zijn we er helemaal klaar voor. Twee koppen koffie en een ontbijtje later drukken we stipt zes uur de Wahoo op start. We zijn onderweg!
De eerste strook gravel laat niet lang op zich wachten. Wat zeg ik, we zijn Amersfoort amper uit en horen het grind al onder onze banden knisperen. Ze blijven zich daarna lekker ophopen; van kleine paadjes tot boerenweggetjes met enorme kuilen en zelfs een lekker mul zandpad. Op dit laatste, een stuk langs het spoor voor Soeren, is het best even opletten voor de a-technische rijder die ik mezelf acht. Maar goed, het echte moois wacht natuurlijk op de Veluwe – het gravelparadijs van Nederland.
Is er wel eens iemand teleurgesteld thuisgekomen van een ritje over de Veluwe en de Kroondomeinen? Ik kan het me moeilijk voorstellen. Elke keer als wij hier rondtrappen kijken we onze ogen uit. Wat een mooi stukje Nederland! We rijden hier van alles. De bekende brede gravellanen, maar ook bospaadjes en asfalt. Het is een fijne mix. Voor de hardcore Kanza adept misschien te soft, maar voor ons echt helemaal super.
Een beetje terzijde, maar dat het zich loont om op tijd -en op een rustige dag?- op pad te gaan blijkt wel uit onze score op de dierenbingo. We zien onderweg onder andere herten, zwijnen, roofvogels, en zelfs een trippelend bosmuisje. Kirsten smult er van. Als zij ergens gelukkig van wordt…
Enfin, we dwalen af. Na een kleine 7 uur (inclusief stops) rijden we de tuin weer in. Het is nog geen eens 13:00 – nog zo’n voordeel van een vroeg vertrek. Ik kan hier wel enthousiast van worden. De rit zelf was prachtig. Afwisselend, goed weer, en goed gezelschap. Er zaten her en der wat foutjes in de route, welke ik er uit haal voor een volgende keer. Nu de benen omhoog en Netflix aan!
