Eindeloos knisperend gravel, bospaadjes, singletracks – fietsen op de Veluwe is leuk. Erg leuk!
Een groot deel van onze Dirty Kanzelled kilometers reden wij op de Veluwe en dat was supermooi. De aanloop er naar toe is echter best aanzienlijk. Tenzij je geforceerd gravelstrookjes gaat zoeken zijn dit bovendien niet de meest spannende stukken. Vandaag pakken we daarom de auto tot Stroe, zodat we met verse benen aan ons gravelavontuur kunnen beginnen.
Ik heb lang aan deze route zitten werken. De oorspronkelijke versie telt 150km. Ik heb de route op Komoot uitvoerig nagelopen op een maximale hoeveelheid gravelpaadjes en zo min mogelijk asfalt, door waar mogelijk de route te verslepen richting de wegen met onderbroken streep.
Vandaag rijden we een kortere versie, zodat we vanmiddag nog een beetje kunnen bankhangen. We zijn weer lekker vroeg op pad gegaan, zodat we hopelijk een paar herten kunnen spotten. We worden niet teleurgesteld. Gelijk vanaf de parkeerplaats duiken we het bos in, en binnen tien minuten zien we het eerste hert het fietspad oversteken. Niet veel later zien we er nog één, en nog één. Kirsten kan haar geluk niet op.
De route is erg gevarieerd. Van de brede gravellanen tot bospaadjes en singletracks, alles zit er in. Ook wat zanderige passages, maar gelukkig heeft het de afgelopen dagen -eindelijk- flink geregend, zodat het meest mulle er wel af is. Het is stiekem best een pittig ritje, ondanks dat de afstand wel te overzien is.
Na dik vijf uur rijden we de parkeerplaats weer op. Gemiddeld strak 20 in het uur – dit is denk ik onze langzaamste 100-plusser tot nu toe? We hebben genoten. Gravel op de Veluwe is super. We komen snel terug!
