Ik heb een nieuwe fiets!
In 2019 heb ik meer dan 12.000 gefietst, en dat allemaal op mijn vertrouwde Koga Colmaro, mijn geliefde alleskunner en tevens mijn enige sportfiets. Dat was af en toe best zwaar voor de fiets. En moest de fiets weg voor onderhoud? Dan kon ik niet fietsen. Je begrijpt, een tweede fiets zou af en toe niet onhandig zijn.
Toen ik een tijdje terug mijn oude baan opzegde om aan een nieuw avontuur te beginnen, deed de perfecte gelegenheid zich voor om mijzelf eens goed te verwennen. Anders gezegd: ik kon het voor mezelf goedpraten om een flink bedrag uit te geven aan een nieuwe fiets. De knop was om. Ik ga een nieuwe fiets kopen! Maar wat moet het worden?
Mijn Koga Colmaro Allroad is een echte alleskunner. Met strakke racebandjes wil ze goed vooruit. Met 35mm’s en een beetje profiel komt ze de meeste paadjes wel door. De nieuwe fiets mag dus best wat uitgesprokener zijn. Een harde racebak, diep en laag, of juist een mountainbike. Meer aan de uiteindes van het spectrum. Maar mijn voorliefde ligt in eerste instantie toch bij de racefiets. En dat gaat het dan ook worden.
Dale heeft naast zijn Stevens altijd nog een fiets gehouden met velgremmen. Eerst de Moonwatch, en nu de RIH. Stiekem heeft het wel wat. Ik bedoel, schijfremmen zijn helemaal super, het remt hard en goed onder de meest veeleisende omstandigheden, maar de klassieke velgrem heeft ook iets speciaals. Je trekt aan de hendel en ziet de rem samenknijpen, je ziet de blokjes bewegen richting de velg, en snapt helemaal perfect wat er gebeurt. Het is van een beeldschone eenvoud. En remmen doet het dikke prima. We komen dichterbij. Ik ga lekker een fiets met velgremmen kopen. #SaveTheRimBrake!
Naast mijn ‘echte’ werk draai ik nog altijd een of twee dagen per week mee bij Allizi. Een van de merken die wij daar verkopen is Cannondale – en laten die nou net een fraaie (en best betaalbare) velgremracer in de collectie hebben: de CAAD13. Er is maar één smaak, Ultegra, dat is lekker makkelijk. Hij is er in mat zwart of Nuclear Yellow. Je begrijpt natuurlijk wel welke het gaat worden!
Met de cijfers van mijn bikefit is het eenvoudig om de juiste maat te bepalen. We gaan hem nu echt bestellen. Spannend! Aangemoedigd door mijn collega’s ga ik een beetje rondkijken voor de laatste details. Ik bedoel, ik werk bij een fietswinkel, dan moet er her en der wel een fijn detail in zitten toch? Ik bestel alvast zwart Supacaz stuurlint met gele details, een gele topcap en gele stuur pluggen. Mijn collega Erik zegt dat ‘ie nog een fijn setje vrijwel ongebruikte carbon wielen heeft liggen die ik -extreem lief!- van hem mag hebben. Voor de bidonhouders kies ik die van Fabric. Ik kan niet wachten!
Een paar weken later is de fiets er dan eindelijk. Onder toeziend oog van Milan zet ik hem zelf in elkaar. Nee wacht, dit is nu mijn fiets, herstel: zet ik haar in elkaar. Ze is nog mooier dan ik had durven dromen. Zo geel dat je een zonnebril moet pakken als ik langs kom rijden. De bijkleurende details werken perfect. Wat een plaatje! Ik ga er nog niet gelijk op rijden. Nee, eerst mag ze een week of wat op het ere-podium in de winkel staan. Ik ben waanzinnig trots. Daar staat ze te shinen, op de beste plek van de winkel!
Dan is het tijd voor de eerste echte rit. Ik schiet vooruit, de carbon velgen zoeven over het asfalt. Als ik dit artikel schrijf heb ik zo’n 1300 kilometer op de CAAD gereden. Zonder uitzondering met een enorme glimlach op mijn gezicht.
Dale